Ağlıyor yıllarca bütün gönüller,
Ağlıyor susmuş da ölen bülbüller.
Ağlıyor gönüller cihan karanlık,
Ağlıyor gönüller yok bir aydınlık
Ağlıyor milletim, duyanlar yok;
Türkçe unutulmuş, ölmüş ...
Yorulmuş hayaller, durmuş ayaklar,
Baksan ya kapanmış bütün geçitler.
Gemiler yerine gözlerde yaş var;
Acıyan kalplerin yerine taş var;
Fakat ey milletim, gülersin bir gün!
Parçalanan taştan kalpler, hep bütün!
Doktorun bulunur, yaranı sarar.
Talih elbette vermiştir karar.
O günler, açılır taşlı geçitler.
O gün aydınlanır kara ümitler.
O gün, güler, şimdi ağlayan gönül.
O gün, öter şimdi ötmeyen bülbül!
Hasan ŞUAİP - 1950
